Przejdź do zawartości

Benedykt VII

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Benedykt VII
Benedictus Septimus
Papież
Biskup Rzymu
Ilustracja
Kraj działania

Państwo Kościelne

Miejsce urodzenia

Rzym

Data śmierci

10 lipca 983

Papież
Okres sprawowania

974-983

Wyznanie

chrześcijaństwo

Kościół

rzymskokatolicki

Pontyfikat

październik 974

Benedykt VII (łac. Benedictus VII ur. w Rzymie, zm. 10 lipca 983) – papież w okresie od października 974 do 10 lipca 983[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Rzymie, był synem Dawida, hrabią Tusculum i krewnym Alberyka II[2]. Miał powiązania z rodziną Krescencjuszy (prawdopodobnie był synem Teodory Młodszej[3]); przed wyborem na papieża, był biskupem Sutri[2].

Na Stolicę Piotrową został wybrany za sprawą Ottona II[1]. Jego poprzednik, antypapież Bonifacy VII, zamordowawszy Benedykta VI, zrabował skarbiec bazyliki Piotrowej i uciekł do Bizancjum[1]. Wkrótce potem hrabia Sicco zatwierdził, w imieniu cesarza, Benedykta VII jako nowego papieża, który został także zaakceptowany przez rody arystokratyczne[2]. Papież Benedykt VII zaraz po wyborze zwołał synod, na którym potępiono Bonifacego VII i wygnano go z kraju[1]. W lecie 980 Bonifacy doprowadził do zamachu stanu, w wyniku którego papież musiał uciec z Rzymu[2]. W marcu 981 roku Otton II przybył do Włoch i pomógł Benedyktowi wstąpić ponownie na Tron Piotrowy[2].

W czasie jego pontyfikatu, przyznał prawo biskupowi Moguncji do koronacji króla Niemiec i potwierdził jego prymat jako wikariusza apostolskiego[2]. Utworzył diecezję praską i mianował na nią biskupa Thietmara[2]. Gorąco wspierał monastycyzm, przywracał do życia klasztory i popierał reformatorski głos opactwa w Cluny[2]. Na synodach w marcu i wrześniu 981 roku, zakazał symonii, a także (na życzenie cesarza) podzielił diecezję w Merseburgu, na kilka mniejszych[2].

Został pochowany w bazylice św. Krzyża Jerozolimskiego[2].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]
  • Donus II - domniemany papież wybrany w 973

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 64. ISBN 83-7006-437-X.
  2. a b c d e f g h i j John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 184-185. ISBN 83-06-02633-0.
  3. Lindsay Brook: Popes and pornocrats in the early middle ages. Foundation for Medieval Genealogy, 2003. s. 9. [dostęp 2012-11-19]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]